مقاله شماره 1: روشی برای کار کردن افکت‌ های اختصاصی با سینت سایزر NTS-1

سلام به همه! نام من شینجی ایجیما است و من یکی از طراحان شرکت ساخت پلاگین DOTEC-AUDIO هستم. ما تا کنون در شرکت پلاگین های مختلفی را برای کامپیوتر های مک و پی سی و حتی تلفن های هوشمند ساخته ایم. بسیاری از پلاگین های ما را می توانید در وبسایت ما مشاهده کنید.
https://dotec-audio.com

مقاله شماره 2: آمادگی برای ساخت افکت های اختصاصی برای NTS-1

مقاله شماره 3: ساخت یک افکت جدید، قسمت اول

سلام، من فرانک شیگتورا هستم، مهندس صداسازی در شرکت DOTEC-AUDIO من همچنین یکی از تولید کنندگان DSP های شرکت هستم به همین دلیل در قسمت ساخت افکت ها با شما همراه خواهم بود.
قبل از آن که شروع به برنامه نویسی برای ساخت اولین افکت خود کنیم، باید فضا هایی که در مقاله قبلی در مورد آن ها توضیح دادیم را نصب کرده باشید و آن ها را در سیستم خود باز کنید. در این مقاله قصد داریم تا به گونه ای نحوه ساخت افکت ها را برای شما شرح دهیم که افرادی که برای اولین بار با برنامه نویسی به شکل Command-Line مواجه می شوند نیز بتوانند به راحتی از پس آن بر بیایند.
در سیستم عامل ویندوز خود، فضای MSYS2 را باز کنید. اولین کاری که باید انجام دهیم این است که به یک فولدر متفاوت برویم. برای این کار به جای استفاده از موس، از دستور "cd" استفاده می کنیم. حال من راهی ساده تر را برای این کار به شما نشان خواهم داد.
برای آن که نام بسیار طولانی برای فولدر خود انتخاب کنید، کافی است تا چند حرف مهم در نام آن را تایپ کرده و سپس با فشردن دکمه TAB کلمه ها را تکمیل کنید. این کار با استفاده از حرف اول هر کلمه نیز امکان پذیر خواهد بود.
اگر می خواهید لیستی از محتوای هر فولدر در اختیار داشته باشید، باید فرمان "ls" را تایپ کرده و دکمه Enter را فشار دهید.
بنابراین باید دو فرمان "cd" برای رفتن به یک فولدر جدید و فرمان "ls" برای نشان دادن لیستی از محتوای آن را به خاطر بسپارید. برای آن که در مسیر قرارگیری فولدر، یک مرحله به عقب بازگردید (فولدر قبلی را باز کنید) باید از فرمان "..cd" استفاده کنید. (دو نقطه)
در واقع، در سیستم هایی که بر پایه Unix طراحی می شوند ما از نام Directory برای فولدر ها استفاده می کنید اما چون در این آموزش با سیستم عامل های مک و به خصوص ویندوز سروکار داریم، نام فولدر بهتر و مناسب تر خواهد بود. "دانستن این موضوع البته تفاوتی نمی کرد، اما شاید برای افراد علاقه مند به برنامه نویسی نکته جالبی باشد.)
اگر ما نرم افزار logue SDK را در فولدر اصلی MSYS2 نصب کنیم، تمامی کارهایمان آسان تر خواهد شد. برای مثال، هنگام نصب MSYS2 در درایو c از آدرس C:\msys2\home\\korg استفاده کنید.
خب، حالا بیایید شروع به نوشتن اولین کد های خود برای ساخت افکت های خاص باشیم، اما پیش از آن، فایل زیر را دانلود کنید.

دانلود تمپلیت افکت های NTS-1

پس از دانلود کردن آن، آن را از حالت فشرده خارج کرده و در فولدر زیر قرار دهید. Korg\v1.1\platform\nutekt-digital
در اینجا ما تمپلیت هایی را در اختیار داریم که می توانیم با استفاده از افکت های ماژولر، دیلی ها و ریورب ها را بسازیم. البته شایان ذکر است که تمپلیت دیگری نیز در نرم افزار logue SDK قرار داده شده است، اما ما به روش ساده خود عمل می کنیم تا آموزش کد نویسی دشوار تر نشود. نکته مورد توجه این است که اگر شما با ساختار فولدرها آشنا نباشید، امکان اشتباه توسط شما بسیار زیاد است و همین موضوع ممکن است باعث شود تا ندانید بسیاری از فایل ها را به چه شکلی و در کدام فولدر کپی کنید.
در مورد ساختار تمپلیت فولدر هایی که در حال استفاده از آن ها هستیم:
تمپلیت هایی که توسط شرکت DOTEC-AUDIO ساخته می شوند، در حال حاضر ساختار زیر را دارند:
- ld (folder)
- tpl (folder)
- main.c
- Makefile
- manifest.json
- project.mk
فولدر اول به نام "ld" در واقع فایل Definition برای افکت هایی است که ما تولید می کنیم. بدون آن که خیلی وارد جزئیات شویم، این را بدانید که افکت هایی که در حال تولید آن ها هستیم افکت های Mod، دیلی و ریورب می باشند و اطلاعاتی که در فولدر آن ها وجود دارد با این فولدر متفاوت است.
به همین منوال، فولدر "tpl" شامل فایل هایی می شود که هر کدام تمپلیتی برای افکت های مختلف هستند. فولدر های "ld" و "tpl" با توجه افکتی که می خواهید تولید کنید، باید به درستی انتخاب شوند اما نیازی به ادیت و تغییر آن ها نخواهید داشت.
فایل های Makefile، manifest.json و project..mk هم فایل های Definition به شمار می روند. با توجه به افکتی که در حال تولید آن هستید، بازنویسی فایل های manifest.json و project.mk ممکن است نیاز باشد. در مورد نحوه ادیت و بازنویسی این فایل ها در آخر این مقاله توضیحات تکمیلی به شما خواهیم داد.
فایل main.c فایل اصلی ای است که نرم افزار افکت را در آن قرار داده شده است. در ابتدا، ما شروع به ساخت افکت bitcrusher می کنیم که در واقع نسخه ای ساده تر شده از bitcruhser ای است که در پکیج DeeFX مشاهده می شود.
ابتدا بیایید ساخت و کد نویسی را کنار گذاشته و نگاهی به افکتی بیندازیم که پس از این آموزش در اختیار خواهیم داشت. به نتیجه نهایی و با آن به صدا های مختلف افکت مورد نظر خود را اضافه کنیم.
ابتدا فایل های افکت bitcrusher را از اینجا دانلود کنید و پس از آن که آن ها را از حالت فشرده خارج کردید، آن ها را در پوشه زیر بریزید.
Korg\v1.1\platform\nutekt-digital
با استفاده از فضای MSYS2، ما به فولدر
korg\v1.1\platform\nutekt-digital\bitcrusher
می رویم که اگر از روش استفاده از دکمه TAB ای که پیش تر به شما آموزش دادم استفاده کنید، پیدا کردن آن بسیار آسان خواهد بود.
هنگامی که با استفاده از فرمان cd وارد پوشه bitcrusher شدید، از فرمان Make استفاده کنید. این فرمان را در مقاله قبل به شما توضیح دادیم. تنها کاری که باید انجام دهید، تایپ کردن Make و فشردن دکمه Enter می باشد. پس از این، شما حروف بسیاری را می بینید که در حال فلش شدن هستند و در نهایت، همه آن ها در bitcrusher.ntkdigunit پکیج می شوند.
و تمام .
اگر همه چیز به درستی پیش برود، در نهایت فایلی با نام bitcrusher.ntkdigunit باید در فولدر Build ساخته شود. همانند دفعه قبل، این فایل را باید به محصول NTS-1 منتقل کنیم. استفاده از این افکت مستلزم استفاده از ناب A دستگاه شما می باشد.
خیلی خب، حالا بیایید به کد مرجع آن نگاهی بیندازیم.
با استفاده از Notepad، Hidemaru و یا هر نرم افزار ادیت نوشته ای که بر روی سیستم خود دارید، فایل main.c را در فولدر bitcrusher باز کنید.
در ابتدای این فایل، کد های زیر را مشاهده می کنید.
#include "usermodfx.h"
#include "float_math.h"
ما به خط اول برای ساخت modfx نیاز داریم. خط دوم برای عملیات Floating Point ضروری است.
به طور کلی، دو روش مختلف برای نمایش دادن اندازه اعداد در داده های دیجیتالی صدا وجود دارد: روش Fixed Decimal و روش Floating Point.
در بسیاری از موارد، شاید نزدیک به بيش از 50% اوقات، از روش Floating Point استفاده می شود. دلیل آن این است که مردم راحت تر سازوکار آن را درک می کنند. اما نکته منفی در مورد آن این است که هنگامی که این روش در حال انجام محاسبات خود است، سرعت پردازش به شدت افت می کند.
از طرف دیگر، روش Fixed Decimal روشی است که در آن سرعت پردازش بسیار بالاست اما درک کردن آن برای عموم مردم کاری دشوار است. همچنین کنترل کردن آن کار سخت تری خواهد بود زیرا این روش از فرمت های مختلفی (همانند فرمت Q) برای تعیین کردن اعداد بر اساس دیجیت ها (صفر و یک) به شکل اعشاری استفاده می کند. اما به هر ترتیب، محصول NTS-1 شامل یک پردازنده بسیار قدرتمند است که به طور اختصاصی برای پردازش های Floating Point طراحی و ساخته شده است. به همین خاطر هیچ دلیلی وجود ندارد که ما از این روش استفاده نکنیم!
حال به سراغ قسمت بعدی می رویم
;static float rate, lastSampleL,lastSampleR
;static uint32_t count
این کدها برای گذاشتن لیبلی بر روی Box هایی است که در آن اطلاعات انواع پارامتر ها را قرار می دهیم. با استفاده از این ها می توانیم سه پارامتر Float Type Static را به نام های Rate، lastSampleL، lastSampleR و یک unit32_t-type در آوریم. یک پارامتر ثابت Count نامیده می شود.
این پارامتر ها را Global Variable Declaration می نامیم و آن ها یکی از اجزای کلیدی ساخت این کد ها به شمار می روند. شما می توانید در مورد آن ها با استفاده از جمله C Variable Declarations در اینترنت تحقیق کنید. به این ترتیب و پس از تحقیق، می توانید اطلاعات بیشتری در مورد Static ها به دست آورید.
به طور ساده تر، اگر نمی خواهید که اطلاعات پارامتر های شما هربار پس از اجرا پاک شوند، باید از Static استفاده کنید و به این ترتیب، اطلاعات شما باقی خواهند ماند. اما شما می توانید از Static ها استفاده دیگری نیز بکنید. برای این کار در مورد Static Variables تحقیق کنید.
اگر همه چیز به درستی پیش رفت، به سراغ مرحله بعدی می رویم.
void MODFX_INIT(uint32_t platform, uint32_t api) { lastSampleL = 0.f; lastSampleR = 0.f; count = 0; }
کد بالا، کدی است که ما آن را Function می نامیم.
نام یک فانکشن را با استفاده از لیبل هایی که برای نام آن ها در هر نرم افزار قرار می دهیم، به دست می آوریم که به آن Function Name گفته می شود. بر این اساس، شما می توانید فانکشن های مختلف را بر اساس نام آن ها هنگام کد نویسی در اختیار داشته باشید و از آن ها استفاده کنید. فانکشن ها را می توان همانند اجزای یک اتومبیل دانست، که با استفاده از تعدادی از آن ها به طور متوالی می توانید زنجیره ای از دستورات را برنامه ریزی کنید.
Value returned Function name (argument)
}
{ Processes to execute
ما از فرمت بالا برای فانکشن ها استفاده می کنیم. قسمت Value Returned در این کد به ما نشان می دهد که چه نوع داده ای برای به دست آوردن نتایج پردازش هایی که توسط این فانکشن اجرا شده است، مورد استفاده قرار گرفته. قسمت Argument داده و نوعی از داده است که است که به هنگام اجرا فانکشن به آن معرفی می کنیم.
ما در حال حاضر، در حال نوشتن یک فرایند مقدماتی هستیم. محتوای تمامی متغیرهای را به 0 تغییر دادیم. اما شاید از خود بپرسید که حرف f در دستور 0.f چیست؟ این حرف به طور ساده بیان می کند که ما در حال نوشتن یک کد Float Type هستیم. بهتر است که در مورد این موضوع تحقیقی را انجام دهید. شاید از خود بپرسد که چرا در Returned Value کلمه Void را دریافت کرده اید، و این به این معناست که هیچ داده ای در نتایج نهایی وجود ندارد و این طبیعیست، زیرا برای اولین و آخرین بار است که پردازش مقدماتی را انجام می دهیم و پس از آن، دیگر نیاز به تکرار این مراحل نیست.
این تمام کاری است که این کد انجام می دهد، بسیار خب
قدم بعدی آن است که به سراغ پردازش اصلی برویم. ما ابتدا توضیح در مورد این پردازش به آخر موکول می کنیم.
void MODFX_PARAM(uint8_t index, int32_t value)
}
; const float valf = q31_to_f32(value)
} switch (index)
: case k_user_modfx_param_time
; rate = valf
; break
: default
; break
{
{
شاید در ابتدا با خود بگویید "خدای من این بسیار سخت است!"
اما تمام کاری که این کد انجام می دهد، دریافت اطلاعات از ناب های A و B است. و پس از آن، انتقال این اطلاعات به متغیر های ما. هنگامی که شما ناب را بر روی دستگاه NTS-1 تکان می دهید، دستگاه دستورات بالا را صادر می کند و دستورات Index و Value به عنوان یک Argument دریافت می شود.
جالب تر آن که این value ها به شکل اعشار ثابت یا Fixed Decimal دریافت می شوند و وظیفه ما این است که آن ها را به Floating Point تبدیل کنیم. در این مثال، ما value اعشار ثابت Q31 را به فرمت 32-bit Floating Point تبدیل کردیم و نتیجه آن متغیری به نام valf شد. ما از دستور "const" به هنگامی استفاده می کنیم که اطلاعات و داده نباید در اجرا تغییر کنند. برای اطلاعات بیشتر در این باره می توانید در مورد این دستورات تحقیق کنید.
این دستورات در نهایت با دستور switch case پردازش می شوند. اگر بخواهیم به طور ساده توضیح دهیم، این پردازشی را نشان می دهد که ما هنگام استفاده از دستور switch به دست می آوریم.
در این جا، ما تنها از داده های ناب A دستگاه استفاده کرد ایم. بنابراین محتوای دستور valf در متغیر rate قرار داده شده است. هنگامی که دستور k_user_modfx_param_time (index name of knob A دریافت می شود، متغیر rate برای پردازش اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. به همین دلیل است که ما این دستور را در ابتدا توضیح دادیم.
حال به سراغ قسمت اصلی می رویم
,void MODFX_PROCESS(const float *main_xn, float *main_yn
,const float *sub_xn, float *sub_yn
(uint32_t frames
با استفاده از فانکشنی به نام MODFX_PROCESS، می توانیم این 6 دستور را دریافت کنیم
Main input: main_xn
Main output: main_yn
Sub input from the oscillator: sub_xn
Sub output from the oscillator: sub_yn
Total number of frames: frames
در این دستور، متغیرهایی که با علامت ستاره نمایش داده شده اند، متغیر های خاصی هستند که نشان می دهد در این فانکشن هنگامی که یک مقدار تغییر کند، متغیر آن نیز تغییر می کند. به عبارت دیگر این موضوع به این معناست که داده های دریافتی در واقع اصل بوده و کپی نیستند. برای اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید در مورد رفرنس ها و دستورات آن ها بیشتر تحقیق کنید.
یا این که ممکن است با نگاه کردن به این دستور متوجه شده باشید، اما تنها کاری که باید انجام دهید این است که پردازش افکت های مختلف را به همان تعدادی بنویسید که عدد در دستور "main_xn" قرار داده شده است و سپس این را به عنوان خروجی به main_yn قرار دهید. ما از ورودی ها و خروجی های اضافه در این قسمت استفاده نمی کنیم. این قسمت ابتدایی است:
}for(uint32_t i = 0; i < frames; i++)
این به این معناست که تنها کاری که باید انجام دهیم، تکرار دستور داخل پرانتز به تعداد عدد وارد شده در دستور اصلی است. این نوع دستور، به دستور "for" مشهور است و ما از آن برای تکرار یک پردازش به تعداد مشخص استفاده می کنیم.
Prepare the L and R audio //
; const float inL = main_xn[i * 2]
; const float inR = main_xn[i * 2 + 1]
دو اسلشی که در ابتدا قرار گرفته است، یک کامنت را نشانه گذاری می کند. با استفاده از این دستور می توانید اطلاعات و یا نوشته ای را برای نرم افزار در حال تولید خود قرار دهید. در نظر داشته باشید این دستور تاثیری بر روی نحوه عملکرد افکت شما نخواهد داشت.
حال، برای ورودی "main_xn"، ورودی صدای استریو و یا چنل های آن، میان چنل چپ و راست مدام تغییر می کنند. ما می توانیم آن ها را به صورت جداگانه پردازش کنیم، اما برای واضح تر بودن، از دستورات "inL" و "inR" استفاده می کنیم.
بیایید به توضیح در مورد خط "main_xn" بازگردیم. در این قسمت می توانیم نوشته ای تحت نام LRLRLR مشاهده کنیم. بر اساس تعداد فریمی که در اختیار داشتیم، این کد تعداد چپ و راست یا LR را برای ما در نظر گرفته است. تعداد داده ای که برای این موضوع در نظر گرفته شده، دو برابر تعداد فریم ها ما می باشد. متغیر ها شامل چند ست از داده هستند که به آن "متغیر های منظم" گفته می شود. برای فهمیدن بهتر و عمیق تر این موضوع می توانید در مورد آن تحقیق کنید. از طرفی، تعداد داده ای که وجود دارد به تعداد المان نیز مشهور است. در واقع، تعداد المان هایی که در "main_xn" وجود دارد، دو برابر تعداد فریم های نوشته شده است.
ما با استفاده از علامت های [] تعیین میکنیم که کدم المان را می خواهیم استفاده کنیم. نکته سخت قضیه آن جاست که این اعداد با عدد صفر شروع می شوند. بنابراین، اولین المان قابل دسترسی المان main_xn[0] می باشد.
بنابراین، در این دستور for، مقار متغیر i به اندازه 1 عدد در هر لوپ افزایش می یابد. این اتفاق تا زمانی رخ می دهد که عدد ختم شده کمتر از عدد فریم باشد. شاید با خود فکر کنید که چرا اعداد با عدد 1 آغاز نمی شوند؟ در آن صورت لوپ مورد نظر هنگامی که عدد به عدد فریم ها رسید متوقف می شود.با این وجود، تنها یک امکان وجود دارد که این اعداد برابر باشند… بنابراین اگر اشتباهی را در کد نویسی خود انجام دهید و به سراغ پردازش بروید، با یک لوپ بی نهایت مواجه می شوید. اگر این اتفاق بیفتد، نرم افزار شما به احتمال زیاد فریز می شود. بنابراین راحت ترین کار این است که پردازش خود را با صفر آغاز کنید.
پس از آن که دیدی که اعداد به شکل [i * 2] یا [i * 2 +1] ظاهر شدند؛ این به دلیل در نظر گرفتن ورودی ها می باشد. همانطور که گفته شد، ورودی این محصول به شکل چپ و راست با کد LR نمایش داده می شود. بنابراین عدد 0 برابر با L و عدد 1 برابر با R می باشد. بنابراین به آسانی می توانیم این کد ها را به [0 * 2] و غیره تبدیل کنید. تنها باید در نظر داشته باشید که مقدار متغیر i را به 1 یا 0 تغییر دهید.
پس از آن که تمامی این موضوعات تکنیکی را با هم مرور کردیم، بیایید در مورد نحوه عملکرد افکت bitcrusher بیشتر بدانیم.
برای آن که شروع به توضیح دادن در مورد افکت bitcrusher کنیم، باید بدانید که این افکت در واقع صدایی را به شما می دهد که انگار Sample Rate شما در حال کاهش است و در واقع وضوح صدای شما را کمتر و صدا را خش دار تر می کند. اینجا ما نه تنها در کاهش سمپل ریت هستیم، بلکه اطلاعات را خروجی پس از عدد خاصی سوییچ می کنیم. برای مثال، اگر اطلاعات ورودی ما به طور ادامه دار باشد و به شکل "12345678" باشد، این افکت به شما اطلاعات "11335577" را در خروجی می دهد. به این ترتیب، شما سمپل ریت پایین تری را در اختیار دارید. اما شاید با خود بگویید که این وظیفه افکت bitcrusher نیست، و من در این شما را درک می کنم!
در واقع حقیقت این است که اگر ما در آغاز به پردازش های مرتبط به بیت ها بپردازیم، این موضوع بسیاری از مردم را گیج می کند. همچنین، افکت های bitcrusher ای که در بازار وجود دارد، صدای بسیار خاص خود را از طریق پایین آوردن سمپل ریت تولید می کنند، نه با کم کردن بیت های مختلف در صدا! به همین دلیل است که من توضیحات مختصری در مورد سمپل ریت ها دادم. بگذریم…
The larger the value, the grainier the sample //
; uint32_t skip = rate * 64
این همان جایی است که ما از داده هایی که پیش تر از ناب ها دریافت کرده ایم، استفاده می کنیم. داده ای که ما دریافت کرده ایم از 0-1 می باشد. بنابراین اگر بخواهیم بیشتر مقدار از 64 را از ماکزیمم (عدد 1) به دست آوریم، باید آن را 64 برابر کنیم. برای راحت تر شدن این کار، آن را با متغیر skip جا به جا می کنیم.
Update lastSample only when count is 0 //
} if(count == 0)
; lastSampleL = inL
; lastSampleR = inR
{
شما این قسمت را هر چقدر به جلو بریم، بیشتر متوجه می شوید. ابتدا در مورد پردازش آن به شما توضیح می دهم.
این دستور در واقع نه تنها متغیری که به عنوان خروجی قرار گرفته است را به روز رسانی می کند، بلکه این کار را تنها به هنگامی انجام می دهد که متغیر count برابر با 0 شود. به عبارت دیگر، هنگامی که مقدار 0 نباشد، مقدار دستور lastSampleL/R ثابت باقی می ماند.
متغیر count با عدد 0 شروع می شود (همانطور که پیش تر آن را توضیح دادیم) و به مرور به مقدار inL/R می رسد.
Continue lastSample sound // 
; main_yn[i * 2] = lastSampleL
; main_yn[i * 2 + 1] = lastSampleR
; ++count
این کد در واقع برعکس کاری را انجام می دهد که پیش تر با جدا کردن ورودی به L/R انجام داده ایم. در واقع خروجی اینجا بر اساس صدای چپ و راست برای "main_yn" نوشته شده است. در واقع، ما همان صدایی را می نویسیم که در ورودی "inL/R" وارد کردیم. هیچ چیز تغییر نکرده است. از طرفی، پس از این کار ما "count++" را مشاهده می کنیم که به ما نشان می دهد تا مقدار count را به اندازه یک واحد افزایش دهیم. به همین دلیل است که مقدار 0 به 1 تغییر کرده است. شما همچنین برای اجرای دستور for می توانید "i++" را وارد کنید. به طوری که به سیستم بفهمانید که مقدار "i" را تا یک مقدار بیشتر کند.
اتفاقی که پس از این می افتد این است که lastSampleL/R به روز رسانی نمی شود و همان سمپل ریت قدیمی به خروجی می شود. پس درست هنگامی که به صفر باز می گردیم،
reset count to 0 if skip exceeded // 
;  if(count > (int)skip) count = 0
بله، درست در اینجا. پیش از این، ما مقدار مشخصی را از ناب به دست آوردیم، آن را بر اساس مقدار 64 برابر کردیم تا به count برسیم. سپس این مقدار به صفر می رسد.
در واقع اتفاقی که می افتد این است که بر اساس مقدار های بزرگ از متغیر skip، همان مقدار داده به خروجی می رسد، بدون آن که به مقدار ورودی توجهی داشته باشد. به همین دلیل است که ما در refresh rate داده سمپل افت خواهیم داشت.
کار به پایان رسید!
در نهایت، این نماد ها را نیز داریم:
}
{
در واقع، این دو نماد، نماد های مهمی هستند. ما از نماد خط اول برای شروع دستور for خود استفاده می کنیم و نماد خط دوم را برای پایان دادن به آن استفاده می کنیم. در واقع، ما از این براکت ها {} برای باز کردن و یا بستن هر دستور یا پردازشی استفاده می کنیم. نکته جالب توجه این است که هر چه پردازش ما بلندتر و پیچیده تر باشد، احتمال این که بستن این براکت را فراموش کنیم نیز بیشتر می شود. بنابراین به این موضوع توجه ویژه ای کنید زیرا فراموش کردن آن باعث از بین رفتن کل کد شما خواهد شد.
از طرفی، پیدا کردن این اشتباه نیز کار بسیار دشواری است و برای بسیاری از برنامه نویسان بسیار عادیست تا زمان زیادی را صرف پیدا کردن اشتباهی به این کوچکی کنند. من نیز از این موضوع مستثنی نیستم! این اشتباه، جزو اشتباهاتی است که پس از پیدا کردن آن، دوست دارید تا سیستم خود را از پنجره به بیرون پرت کنید! و یا سر خود را به میز بزنید!
نرم افزاری که این بار تولید می کنیم، جزو نرم افزارهای "Modfx" می باشد و می توانیم آن را با استفاده از تمپلیت "tmpMod" تولید کنیم.
من پیشنهاد می کنم که این فایل را با فایل main.c مقایسه کرده و ویژگی های اضافه شده به آن را مشاهده کنید. همچنین سعی کنید تا مقدار متغیر skip را با مقادیر دیگر پر کرده و نتیجه آن را مشاهده کنید.
در نهایت، ما می توانیم نام افکت ساخته شده را در پارامتر Name در فایل manifest.json وارد کرده و یا این کار را در پارامتر PROJECT فایل project.mk انجام دهیم. برای این کار می توانید از یک ادیتور برای نوشته ها استفاده کنید.
افکت بعدی که به ساخت آن می پردازیم، افکت StopFX می باشد.
این افکت ممکن است کمی چالش برانگیز باشد. بنابراین امیدوارم برای شروع به ساخت آن هیجان زده باشید.
از شما بابت مطالعه این مقاله بلند تشکر می کنیم!

مقاله شماره 4: ساخت یک افکت جدید، قسمت دوم

مقاله شماره 5: ساخت یک وکودر

سلامی دوباره به همه. من شینجی ایجیما از شرکت DOTEC-AUDIO هستم. امیدوارم از دو مقاله قبل که دوستم، فرانک شیگتورا در مورد پردازش DSP توضیحات کاملی داد، لذت برده باشید.
در واقع، ممکن است اطلاعاتی که در دو مقاله قبل دیده اید کمی سخت و طاقت فرسا بنظر بیاید اما پردازشی که مشاهده کردید که شامل ورودی، خروجی و تکرار است، فرایندی است که در تمامی افکت‌ های تولید شده مشاهده می شود.
افکت‌ هایی که در قسمت قبل تولید شد، افکت‌هایی بودند که کدنویسی آن‌ها کمتر از 100 خط بود و به نوعی، افکت‌ های ساده ای به شمار می رفتند. امیدوارم از این فرصت استفاده کرده و در مورد موضوعاتی که در مقاله‌ های قبلی در مورد آن‌ها صحبت شد، تحقیق کرده باشید. متاسفانه ما تنها می توانستیم روش ساخت افکت ها را به شما نشان دهیم و وقت کافی برای نشان دادن روش ساخت Oscillator ها نداشتیم.
در این قسمت اما، ما به جمع بندی مقالات می پردازیم بنابراین خیلی در مورد نرم افزارهای مختلف صحبت نمی کنیم.
با این حال، در این قسمت دوست دارم تا این خبر را به شما بدهم که در شرکت DOTEC-AUDIO، ما موفق شدیم تا یک وکودر 16 بانده بسیار با کیفیت تولید کنیم که نحوه کارکرد آن، بر اساس بخش Oscillator های محصول NTS-1 می باشد. بنابراین برای فهم بهتر این افکت، من توضیحاتی ابتدایی در مورد نحوه کار این افکت و دیگر پلاگین هایی که شرکت ما برای PC ها تولید کرده است خدمت شما ارائه خواهم کرد.
خب، در باب وکودری که ما توانسته ایم طراحی کنیم، باید بدانید که این افکت، یک وکودر حرفه ای 16 بانده است که با اتصال یک میکروفون به محصول NTS-1 می توانید از آن استفاده کرده و صدای خود را به صدایی ربات گونه تبدیل کنید.
آیا از صدای این افکت خوشتان آمد؟ بنظرتان امکان این که توانید یک وکودر 16 بانده را در یک سینت سایزر کوچک در اختیار داشته باشید، فوق العاده نیست؟
ما برای ساخت این افکت از برخی ویژگی‌های پنهان در NTS-1 استفاده کردیم که کمی پیچیده بنظر می رسد، اما تلاش خود را می کنم تا بتوانم آن را به خوبی برای شما شرح دهم.
اولین نکته ای که باید در نظر داشته باشید، این است که NTS-1 از یک جک ورودی Audio IN بهره می برد.
ما می توانیم ورودی Line Level Audio را با استفاده از این جک وارد این محصول کنیم و سپس با استفاده از افکت‌ ها و Oscillator هایی که برای این سینت سایزر ساخته شده است، صدای آن را تغییر دهیم. (این ویژگی یکی از خاص ترین ویژگی های NTS-1 به شمار می رود.) با این حال، سیگنال ورودی ما باید Line Level باشد و این صدا با صدای Oscillator های این دستگاه ترکیب می شود. این در واقع مشکلی بود که ما باید به دنبال راه حل آن می گشتیم.
در مورد ورودی Line، با توجه به این که NTS-1 تنها از ورودی Line پشتیبانی می کند، ما به نوعی آمپلی فایر یا میکسر برای تشدید صدای نیاز داشتیم تا بتوانیم میکروفون را به این محصول متصل کنیم. از طرفی، به این دلیل که این جک برای ورودی Line طراحی شده است، این محصول شامل یک Attenuator یا کم کننده صدا نیز می باشد تا صدای ورودی دستگاه را به حد مناسب برساند.
خوشبختانه، NTS-1 شامل تنظیمات Global Parameters می باشد که می توانیم از آن برای تغییر برخی تنظیمات بنیادی استفاده کنید. برای مشکل ما، در صفحه 16 دفترچه راهنمای NTS-1، پارامتری نوشته شده به نام Input Trim.
اگر اطلاعات مربوط به این پارامتر را در دفترچه راهنمای دستگاه خود پیدا نمی کنید، می توانید آخرین نسخه دفترچه راهنمای این محصول را از اینجا دانلود کنید. همچنین برای انجام این کار لازم است تا دستگاه خود را با اتصال به سیستم کامپیوتری خود، به روزرسانی کنید.
تنظیمات کارخانه برای این پارامتر، 6:-6db می باشد. اما با تغییر آن به 0:0db می توانیم ویژگی Attenuation این محصول را عملا از کار بیاندازیم. پس از انجام این کار، می توانیم میکروفون خود را بدون نیاز به یک آمپلی فایر به NTS-1 متصل کنیم. (نیازی به استفاده از این تنظیمات برای ورودی Line دستگاه وجود ندارد.)
اگر سیگنال ورودی شما همچنان از Volume مورد نظر برخوردار نیست، می توانیم پارامتر A وکودر را به گین لینک کرده و با استفاده از این ناب، بتوانید Volume آن را تا 100 برابر بیشتر کنید.

درباره ورودی صدا و صدای Oscillator

یک وکودر صدایی را از ورودی میکروفون دریافت می کند (ماژولاتور) و آن را با صدای یک سنت سایزر ترکیب می کند (حامل)
با این که هر دو المان نیاز به ورودی‌های جداگانه دارند، اما NTS-1 از این قابلیت پشتیبانی نمی کند. اتفاقی که در این محصول رخ می دهد، این است که صدای سینت سایزر و ورودی ای که به شکل اکسترنال به محصول متصل می شود با یک دیگر ترکیب می شود و سپس با استفاده از افکت مورد پردازش قرار می گیرد. می توانید این کار را انجام داده تا متوجه منظور من شوید.
برای پیش دستی کردن این اتفاق، ما به یک ایده بسیار خلاقانه دست پیدا کردیم که اساس آن، تقسیم کردن صدا به دو حالت بود تا بتوانیم صدایی استریو را در اختیار داشته باشیم. اگر شما صدای سینت سایزر یکسانی را در چنل های چپ و راست در اختیار داشته باشید، و سپس بعد از آن ورودی میکروفون را به یکی از آن ها متصل کنید، می توانید صدای خارج شده از میکروفون را به دو سیگنال جداگانه تقسیم کرده و از آن برای دستیابی به صدایی استریو استفاده کنید. آیا متوجه منظور این پاراگراف شدید؟
پس بیایید آن را به شکل فرمول زیر بنویسیم:

(mic signals + synth signals) – synth signals = mic signals

با استفاده از این متود در NTS-1، ما می توانیم صدای Oscillator را به دو سیگنال مجزا تقسیم بندی کنیم و این بار یک وکودر واقعی را تولید کنیم!
در کنار این موضوع اما، باید این نکته را در نظر داشته باشید که برای این کار، نیاز به یک روش کوچک برای اتصال میکروفون به دستگاه دارید که عکس های آن را می توانید در قسمت پایین مشاهده کنید.
با استفاده از یک میکروفون داینامیک با خروجی Monaural. برای این کار، صدای خود را به گونه ای تنظیم کنید که تنها از چنل چپ بتوانید آن را بشنوید (چنل راست باید بی صدا باشد.) سپس از ورودی Line برای متصل کردن صدای استریو به NTS-1 استفاده کنید. با استفاده از ورودی Line میکسر، می توانیم سیگنال استریو را که شامل صدای میکروفون در چنل L می شود را به NTS-1 متصل کنیم. سپس از یک کابل اسپلیتر استفاده می کنیم تا میکروفون را به چنل L متصل کنید.

نمونه ای از اتصال با یک میکروفون داینامیک
نمونه ای از اتصال با استفاده از کابل اسپلیتر

استفاده از یک میکروفون با خروجی Monaural راحت ترین روش برای دست یابی به این نتیجه است. شما می توانید از میکروفون هایی که دارای خروجی استریو هستند نیز استفاده کنید و همین نتیجه را با کابل اسپلیتر به دست آورید. ما پیشنهاد می دهیم تا این کار را نیز به عنوان یک آزمایش انجام دهید.
با تمامی این تفاسیر، شما می توانید نسخه آزمایشی این وکودر را به همراه Oscillator آن آن به شکل رایگان دریافت کنید. در نسخه آزمایشی شما می توانید برای 3 دقیقه از این افکت استفاده کنید. نسخه کامل این افکت به قیمت 10 دلار (به همراه مالیات) در داخل وبسایت DOTEC-AUDIO قابل دسترسی است.

https://dotec-audio.com/nts1.html?lang=en

به شخصه از اینکه توانستیم از سینت سایزر NTS-1 به عنوان وکودر استفاده کنیم، بسیار شوکه شدم!
حال که در حال مطالعه این مقاله هستید، دوست دارم در مورد خودمان، شرکت DOTEC-AUDIO و محصولاتی که تاکنون تولید کرده ایم بیشتر صحبت کنم.
شرکت DOTEC-AUDIO یک شرکت نرم افزاری است که توسط موزیسین و مهندس صدا، فرانک شیگتورا و شرکت fmfmsoft اداره می شود.
هدف اصلی ما، ساخت و فروش نرم افزار ها و پلاگین های مناسب برای نرم افزار های میزبان مختلف است که می توانید در سیستم های ویندوز، مک و یا iOS (برخی محصولات) آن ها را نصب و از آن ها استفاده کنید.
محصول Gadget2 شرکت کرگ، شامل دستگاه ماکسیمایزر است که توسط شرکت ما ساخته شده و نام DeeMax بر روی آن قرار داده شده است. بنابراین بسیاری از شما ممکن است نام شرکت ما را از این محصول به یاد آورید.
6 سال از زمانی که شرکت ما فعالیت خود را آغاز کرد می گذرد و در حال حاضر، محصولات ما تعدد بسیار خوبی دارد. پلاگین های مناسب افرادی است که به ساخت موسیقی بر روی سیستم های کامپیوتری خود می پردازند و از طرفی، افرادی که به پخش محتوای تولید شده می پردازند نیز می توانند از پلاگین های ما استفاده کنند. اگر علاقه داشتید، می توانید از وبسایت ما دیدن کنید. ما پلاگین های مختلفی ساختیم که با بسیاری از مطالب این مقاله ها هم راستا می باشند.